Ben ki karanlık gecelerimi,Gözlerinin rehberliğinde aydınlattım.Ben ki hayata sitem anlarımda
Gülüşünde ferahladım.Ben ki sevdim seni sorgusuz.Sevilemeyeceğin kadar sevdim
Keskin bir kalemle yazdın idamımı.Katlime fermanını amansız verdin.
Ama unutma bitmez bu koşu burda
Yol uzun, ben beklerim
Belki yorulurda ilerde dinlenirsin
Unutma sana orada yetişirim.

Yokluğunda gecelerce beklesemde dönsen diye ,kim bilir sen nerede kimlerlesin .hayal kırıklıkları ile dolu hayatım ,
gün erken battı bak.. benim için farketmez artık ha bugün ha yarın ….
Yanımda sen olmadıktan sonra ne anlamı var bunların…sen beni anlamayan bana duyarsızca davranan neden bu kin ve öfken neden …ben miyim seni böyle yapan .yoksa sen mi hayattan bu kadar çok bıkan.kim ? hangimiz söyle ? nereye kadar gidecek böyle ?
Ya vazgeç benden beni bana bağlayan umutlarımdan…yada çek git gecenin karanlıklarından.
ufkum ol aydınlat beni,dindir içimdeki hasreti..

Tebrikler.
Çok güzel bir şiir okudum sayfanızdan.
Saygılarımla.