yokluğa susadım,
yalın yokluk için soyundum
bedenimden kurtuldum
hiçliğe büründüm
insan diye göründüm
derviş gibi süründüm

tek bir yürek yok konaklayacak
akıp giden zamanın tutsağı
günah dolu şehrin geceleri
rahmet dolu istanbul seherleri
ve rab oldu,hakka vasıl
mehdi erleri
hak askerleri...

kapımı aşındırıyor hiçler
ve nedensiz nedenleri
tutunamadı gecelerime uyku
seherlerimin yanından dahi gecmez
kim ister hiçlik ile dostluğu
bilinen hiçten
bilinmeyen H’içtenliğe
firari sevdalar,fifari dünya
latayıflar yanıyor yok olan bedende

bıraktım yokluğu ellerime
savurgan bir sehereyim şimdi
karar aldım
hiç anlam yüklenmeyeceğim bugün
ve de bomboş olmadan
yokta la , senfonilerine bürüneceğim

kaldırdım içimden tüm bilgileri
okumayacağım tek bir satır bile
varı yoku yoklamadan
düşlerimin caddelerinde turlamayacağım
kurban edeceğim bütün duygularımı
koç misali H’içtenliğimle

saklayacağım ruhumu hiçlik makamında
üstelik hiç duygusallaşmadan
ne kaleme sarılacağım
ne de kağıda...
hiç anlatmayacağım
dilimi de kullanmadan
dertsiz tasasız yaşayacağım

boş sevdalara kanat takmadan
yalan ucuşlara hiç başımı döndürmedim
uğramadım bile sahte dünyalara
kapısını dahi aralamadım
ve ben kimseyi derinden yaralamadım
hiç nedenlerle
üstünlük dahi taslamadım
hiçti birçok şey ezelden
halen hiçlerde edeb-i ebeden

hiçtim bu devre dek,yine hiçim
bomboş gönül alemim ve içim
yaptım değerli bir secim
basın üstüme,
dokunun içime,
gönül köprüsünden Hakka gecin


...........şiirsel......