AYNALAR

Aynaya bakıyordum.
Saç sakal uzamıştı.
Bir çift göz gülümsüyordu bana.
Hiçte yabancı değillerdi.
Tanışıyor muyuz dedim bir kere.
Ne geçmişim kaldı ne geleceğim.
Susturmak mümkün mü?
Sen misin soran anlattı da anlattı.
O aynalar.

Tanıdım ama geç oldu
Aynada kendimdim
Dinlemeye başladım.
O konuşacaktı anladım.
Gülme dedim hep gülüyordu.
Sarhoş muyum diye çimdik attım.
Yok gerçekti. Susturamıyordum.
Birilerine söylesem delirdi derdi.
Serdi hayatımı göz önüne.
O aynalar.

Güldüm oda güldü bana.
Sen dinliyorsun kendini dedi.
Dinlemeyen utansın diyordu.
Sustum cevap veremedim.
Bu ayna ya küçükken sorardı.
Hani masaldı ya.
Zaman geçti diyordum.
Masal dinlemeye zamanım yok diyordum.
Ayna işte güldü.
Yüzüme bak dedi.
O aynalar.

Anladım ki zaman geçmişti.
Hani o akıl verenler deli diyenler.
Baktınız mı o aynaya.
Kendinizi görebildiniz mi?
Ben gördüm işte.
Hata yapmayın dercesine.
Kırışıklıkları yansıtan.
Zamanı geldiği için konuşan.
Gülen dost.
Sessizce anlatan.
Her sabah baktığımız halde.
Kendimizi göremediğimiz.
O aynalar.
Mehmet ACET