0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1150
Okunma
Efsane mevsimlere demir atar daima.
Ocağın ateşini harlandırır nefesi.
Özünden geçenleri nazikçe eder ima.
Çayzade vefasıyla cümle yaranın sesi.
İkram ona özgüdür buğulu zamanlarda.
Demliğin sinesinden yediveren gül derer.
Dostlar onu arar hep bunaldığı anlarda.
Onun iltifatıyla dudak vuslata erer.
Demliği semaveri hazırlar elleriyle.
Billûr bakışlı suyu ateşle buluşturur.
Siler her türlü gamı ülfetin selleriyle.
İnce belli cerenle dudağı buluşturur.
Çaya dair bir nice güzelliği sergiler.
Haza haz alır dostun çayı nuş etmesinden.
Çayın albenisinden bahsederken dergiler.
Çayzadeyi biliriz meclise yetmesinden.
Ankara, 02.11.2011 İ.K
5.0
100% (2)
