Çay sükûtu dem olur bir peri dudağında.
Efsaneler yağarken bin bir gece içine.
Çağ nağme dükkanında Asaf Osman bağında.
Çayın hası içilir gerek kalmaz ki Çin’e.


Kum saati zamanı zarafetle öğütür.
Geçen süre zarfında kucaklaşır suyla çay.
Demliğin baş eğmesi bardaklara öğüttür.
Tevazuu yansıtır bardağa çavarken ay.


Buğunun kucağından yayılır huzur nazla.
Her makamda çay demi demir atar damağa.
Asaf Osman tarzında içilir hep çay hazla.
Muhabbet gönüllerde sohbet işli dimağa.


Veda zamanı biraz buruklaşır gönüller.
Bir daha gelebilmek arzusu sarar sizi.
Suzinak demli çaya beste yaparken teller.
Kalır hatırlarda vedaın rengi sızı.

Porselenle cam burda kardeş olur riyasız.
Kaşık değince cama gönül titretir beste.
Çayın berraklığında mekan kalmaz ziyasız.
Nice hazlar yaşanır o an duyulan seste.


Bardağı fincanıyla çaya dair bir mekan.
Sahibü’l çay mührünü vurmuş cümle eşyaya.
Çayla hem demdir dostluk bu dükkanda her zaman.
Bu mekanı bilmeyen çay hususunda yaya.
Ankara,09.11,2011 İ.K