Emanet bir geceŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Kadıköy rıhtımına açılan dar sokaklar vardır.Yokuş yukarı çıktıkça denizin, suyun etkisiyle yakınlaştığını görürsünüz.Hele yara almışsanız inceden inceden, kadehin beline çakılan şerefiyeler satırlara açılan bir yelkenli oluyor gönülde.Yalnızlık tatlı bir bela, en az sevgili kadar.
Sallanp duruyor boş bir tekne,
Eylül sonlarında lodosa teslim İstanbul akşamları gibi… El ayak çekilmiş bu koca şehir de, yıldızsız, ıssız bir gece. Ucuna ulaşır, yüksek ökçe yankısı, Arnavut kaldırımılı boş sokağın, tek figüranlarıyız, şefkat için ayak bileklerime sürtünen tekir ve ben. Dönüp arkama bakıyorum, yokuş aşağı, bir köşede bıraktığım, hayallerimi son kez anarak derin bir iç çekiyorum. Eski bir cumbanın altından geçerken, çatlamış oluklardan bir damla düşüyor göz yaşım/mış gibi yanağıma. Genç kızlığımdan devr aldığım bir kadınım, yaşlılığıma emanetim. Yıldızsız, ıssız bir gece üstüm de mahya ışıkları makam_ı ilahi bir seda doluyor kulaklarıma. Avuçlarıma seni sürüyor dilime seni sarıyorum. Biraz da ha üşümekte nefesim ve yalnızlıktan titremekte, bedenim. Kelimeler, Tarifsizler… Yoksulluğuna düştüğüm akşamlarda, kıl payı kaçırdığım uykuların sebebisin. Son ayak izlerinden çekilirken, dalgaların köpüklerine salıyorum , hasretle seni. AysunSay Bir geceyi, sabaha teslim ederken… |
kutlarım
sevgilerimle...