Gülmedi bir lahza ömrünce yüzün
Çileden çileye koştun Yakuti
Ne de eyvahına dil oldu sözün
Ateş yağmuruna düştün Yakuti

Seyyah olup gezdin diyar- rum’u
Yaşların ıslattı yakarken kum’u
Kendi içindeydi gizlenen tamu
Yaşarken ma’na da piştin Yakuti

Gönlünü kavurdu kırık heceler
Sana sırdaş oldu öksüz geceler
Zehirden kıymığı verdi acılar
Kırıldı kanadın düştün Yakuti

Merhamet gözüyle aleme baktın
Ilık sevda oldun damarda aktın
Etmedin şikayet sineni yaktın
Şiirden mezarı eştin Yakuti

Yaban işitmedi ah-u zar’ını
Sakladın ruhunda intizârını
Tükettin gelmeden gelmez yarını
Hiç bahar olmadın kıştın Yakuti

Ne çıkar bağrında kopsada boran
Olmasada ne gam ahvalin soran
Sana dost görünen olmazsa vuran
Kendi yüreğinde kuştun Yakuti

Varsın bilmesinler kalbi sağırlar
Fikrinde hafifler cüsse ağırlar
Hicran yarasına düşsün bağırlar
Deli dalgalarla taştın Yakuti

Yakuti diner mi bir gün kederin
Terkedip gider mi acep hederin
Ne geldiyse Hakk’tan odur kaderin
Amenna dedinde coştun Yakuti