Efkar bastı dağttım ben kendimi,
Beni anlayacak kul bulamadım.
Yıkamadım tuzağımı fendimi,
Evime serecek çul bulamadım.

Namertten zalimden medet beklerim,
Yardım eder gücüne güç eklerim,
Karşılıksız çıktı bütün çeklerim,
Parayı kaybettim pul bulamadım.

Başımıza hep kötüler geldiler,
Zararı ziyanı bizden bildiler,
Çile çektik halimize güldüler,
Tutup sarılmaya dal bulamadım.

Hazana ermeden güllerim soldu,
Ağlamaktan gözüm yaş ile doldu,
Kurudu peteğim mum gibi oldu,
Gönül kovanıma bal bulamadım.

Haldan anlamıyor ağalar beyler,
İşler tıkırında içilir meyler,
Şehire taşındı kapandı köyler,
Sılama gitmeye yol bulamadım.

Kendi vatanımda garip düşmüşüm,
Bir sevda yüzünden dağlar aşmışım,
Rehber bulamayıp yoldan şaşmışım,
Karşıya geçmeye sal bulamadım.

KARACA Yakup’um söylemez yalan,
Varmıdır dünyada sevdiğin alan,
Aşkı ile yakıp sevdaya salan,
Canan’a verecek gül bulamadım.

Yakup KARACA.01.11.2011.