Tarifsiz şizofren hal alıyor zaman kimliksiz bir sessizliğin rahminde.
Haykırışları çağlayan Eminönü Yeni cami
ve
yüreğim(n)in son durağı..........






ism-i nâzımını hiç bir sıfata koyamadığım sensizlik
rotasız,
pusulasız kaldım(n) hoyrat hicranda
bütün harfler sus/pus meltem rengine bürünen
sessiz bir haykırışta satır..........





son/bahar yaşarken bütün cümlelerde
hazanı yaşadı, senli cümlelerim yüreğime kıra yağarken


Yeditepe"yi kaplayan hüzün,ruhumu çepeçevre sarmaya niyetli
kırık düşler
hicrandan arta kalan can parçaları .
ve
bir ses çıkageliyor tozlu paslı bir yoldan hüzzam şarkıları










Şems;
ışığında kilitledi dar-ı acunu.
ey şehr-i İstanbul !
gözümün nuru,
gönül çoraklaşan toprağa gömülürken bir fatiha okuyor akbaba.





sensizliğin ölüm kokan gecelerde
hicran;
Sultanahmed"de dilenip, Beyoğlu"nda eğlenmekte.



vuslat orucunda bir beden,
iki yürek
ve
bir şehr-i İstanbul cancağızım............