SOĞUK SEVDALAR


Kış günü sokakta kalmış ,çocuklar gibiyim yine.
Gecenin ayazı yüzüme vuruyor,
Tıpkı hayatın gerçekleri gibi, Tıpkı yokluğun gibi acı...

Ne kolları yırtık ceketim,
Ne altı delik ayakkabılarım ,
Ne de ellerimi ısıtmayan ceplerim umurumda değil artık.
Durak yerim yine bir sokak lambası altı.
Sanki buz tutmuş vücudumu ısıtacakmış gibi ,
Varlığının dibinde beklercesine ....!
Sokak lambası dibinde beklemekteyim bak yine....

Işığın her ne kadar çekse de beni sana
içimi ısıtmıyor artık uzak varlığın.
İnan sabrın zirvesindeyim,
Yetti artık senin bu aşka sağırlığın.

Aylar oldu bak sen gelmeyeli ,aşıklar parkına
Ses vermedin bir türlü ,bu aşkın çığlıklarına
Evet onlarda kavuşamadılar belki, birbirlerine ama...!
Ne leyla zulmetti böyle Mecnunu na
Ne de Şirin ,Ferhatı’na..

Oyun çağım biteli çok oldu benim çocuk,
Vazgeçtim artık bu sevdadan,
bu son sözüm diyarından giderken
hiçbirşey başlamıyormuş tekrar ,
anladım ki biterken.

Şımarık çocuklar gibisin ,hem kaçıyorsun..
Hemde dönüp ,dönüp meydan okuyorsun
Benim sevdam ,senin küçük yüreğine sığmaz taşar
Bunu en az sende benim kadar biliyorsun
Benim aşkım adam gibi sevene ...!
Dur demem artık ,kadir kıymet bilmeyip te gidene.
N.U

Gerçek sevginin ne olduğunu bilmeyenlerle yürümeye değmez evli evine köylü köyüne dizelerinizi kutluyorum.Yunus diyarından selamlar.

Ne leyla zulmetti böyle Mecnunu na
Ne de Şirin ,Ferhatı’na..
.insan bazen kör sağır yaşamayı seçiyor. kıymetini anladığında avuçlarından kayıp gitmiş oluyor. kutlarım her dem şiirle