Seher vaktinde doğmadan güneşin
Batışını gördüm bakışlarında
Ayrılık denen amansız ateşin
Yakışını gördüm bakışlarında

Hicran tutunca sevenin elinden
Hüzünler dökülür keman telinden
Hasretin damarlarına inceden
Akışını gördüm bakışlarında

Erkek ağlamaz kanunu var diye
Yağmur bulutunu çektin sineye
Gözlerindeki yaşları geriye
İtişini gördüm bakışlarında

Şimdi veda buseni vereceğim
İstemeyerek yolcu edeceğim
Bilesin seni çok özleyeceğim
Deyişini gördüm bakışlarında

Sözler tesir eder mi ayrılığa
Çaresizlik döndü sessiz çığlığa
Yüreğinde yağan karların çığa
Dönüşünü gördüm bakışlarında

Kara bulut üzerimize konmuştu
Dudağın sustu gözlerin konuştu
Umut avucunda yavru bir kuştu
Ölüşünü gördüm bakışlarında

Zorluklara göğüs geren o dağın
Kimselerin kıramadığı dalın
Ayaklarının altında toprağın
Çöküşünü gördüm bakışlarında

İsteksizce kalktı elin havaya
Döneceksin bensiz o boş yuvaya
Benliğini teslim edip çıraya
Yanışını gördüm bakışlarında

“Haydi vakit geldi hoşçakal” dedin
Hasreti ellerime yolluk verdin
İlk köşede öldüğümü görmedin
Gömülüşüm vardı bakışlarımda

21/9/11

Zehra Atasoy