keşke...nasip ola her güle bülbülü ile son demi yaşamak...o son sözleri de yaz şair...ne dedi ki bülbül güle...nasıl ağladı ki gül giderken...ondan mı böyle ağlar bülbül...çaresiz..yürek yakar.gül-ün "emir büyük yerden gelince boynunu büküşünü" ne güzel ifade etmişsiniz.çöl renkli yanaklar...insana bu dünyanın faniliğini ve ölümü anlatan bu dizeler iyi okunmalı...okunmalı ki sevenler sevdiklerine daha sıkı sarılmalı...belki veda etmek bile nasip olmayacak ...ve ölümün gelişi..."öteler" perdeliyordu dünya ile ahireti...ve vefa ...artık başka güle bakmayış, hatta hissetmeyiş..belki de o an için...bilinmez ki..ve dünyada kalanın da bir gün gideceğini nasıl şairce, nasıl ustalıkla yazmış şair...kutluyorum...mürekkkebiniz bitmesin ve gören, duyan, hisseden şair yüreğinize saygılar.


serap hoca tarafından 9/21/2007 1:30:27 AM zamanında düzenlenmiştir.

tebrikler...kutlarım...


sevgi ile kalın..

Bir haber geldi sırrı Hüda’dan
Azrail’e indi bu acı ferman,
Bir gülün son baharıydı,sonrası hazan,
Gül boynunu büktü,an be an…

güzel dizeler, fani dünyanın kısalığını hatırlatıyor. yüreğinize sağlık.