Küçük dünyasın da, büyük hayalleri vardı.
Daha on üç yaşında Azrail onu buldu
Deprem denilen afet seni ailenden aldı.
Yunus Geray aç gözünü van’a bir bak bak.

Sabah vedalaşarak güle oynaya evinden çıktı.
Internet kahvede arkadaşlarıyla çetleşecekti.
Ani sarsıntıdan yer gök inledi koca bina çöktü.
Yunus Geray aç gözünü anana bir bak bak.

Umudunu yitirmeden saatlerce kurtarılmayı bekledi.
Her kürek kazma sesi ona yaşama azmi yükledi.
Anne, baba göz yaşı dökerek dualarına dua ekledi.
Yunus Geray aç gözünü bacına bir bak bak.

Acılar sevince döndü betonlar arasından canlı çıkınca .
Gülmüştü yüzü karanlıktan güneşe bakınca
Yeniden doğmuş gibiydi,oksijenli havayı alınca.
Yunus Geray aç gözünü kardeşine bir bak bak.

Kısık sesler betonlar arasından ona güç oldu.
Geldi kara kış bu diyarla da yaşamak suç oldu.
Van,Erciş yıkıldı viraneye döndü hiç oldu.
Yunus Geray aç gözünü Erciş’e bir bak bak.

Ozanlar bu acılara destan üstüne destan dizdi.
Van,Erciş depremi Türk milletini hepten üzdü.
Milletimiz acıya ortak oldu ,yaraya derman sürdü
Yunus Geray aç gözünü TÜRKİYE’ne bir bak bak.
Kahraman VARDI