Gökyüzünde mavi kanatlı melek dolaşıyordu ve
güneşin yüzüne kar yağıyordu
battaniyenin içine sığınmış iki vücut
sobası sönük evde tir tir titriyordu
annesi yıllara, çocuk babasına dargındı
hatıraların eskittiği semavere baktıkça için için ağlıyordu kadın
biliyordu uzun ve soluksuz yolculuğa çıkanların
asla geri dönmeyeceğini, dönemeyeceğini
turkuaz rengi gözlerine sevincin bir daha değmeyeceğini
iri dalgalar denizi dövüyordu
martılar çığlık atıyordu durmaksızın ve
İstanbul’un saçları ağarıyordu
tüyü dökülmüş yaşlı köpek, kardan adama havlıyordu
geceydi ve ayazdı
sevgilisini, ruhdaşını aramaktan yorulan bir sarhoş naralar atıyordu
tekmeler savurup, sanki kaderini yıkıyordu inadına
inadına küfrediyordu kötü yazılan senaryoya
geceydi ve hava buz gibiydi
hem çocuk uyuyordu, hem de kadın
yeryüzünde kara atlı melek dolaşıyordu adım adım


Nurcan TALAY
27.10.2011
Saat:14:55