CAN VERİRİM CANDAN

Ne kadar yanardağ olsa da kalpte;
Bir mazlum uğruna durulurum ben...
Can veririm candan olan sohbete
Sevdim mi yürekten sarılırım ben...

Bülbüller hayrandır baktım mı yüze,
Köprüler kurdurur köprüler göze,
Acı döksen bile bal kattım söze
Yoksula hediye verilirim ben...

Hırçın mı hırçınsın severim bunu,
Yüzün bir dolunay nur eder günü,
Seninle hoş gördüm gönül düğünü
Uzun kirpiğinle vurulurum ben...

Ol dudaklar dolğun o gözler çekik,
Sen yoksan inan ki yüreğim yıkık,
Aşkım bir elmastır hem de bir akik
Senin yolunda çok yorulurum ben...

Tanrı misafiri oldum hanene,
Ne güller sunmayı isterim sana,
Yalnız senin için geldim cihana
Almazsan içeri darılırım ben...

Değseydi yanağa değseydi dudak,
Ne acı bir gerçek aramız uzak,
Sular gibi aziz su gibi berrak
İçi dışı aynı görülürüm ben...

Meyletsem ben de alemde pula,
Servetler yığardım, bakardım mala,
Zenginliği buldum girdim gönüle
Güzele kol kanat gerilirim ben...

Bir menzilden akıp koştum deryaya,
Resmini çizerken bakmadım aya,
Muhteşem güzellik sanki bir rüyâ
Diyardan diyara sürülürüm ben...

Mor dağlardan şarkı söylüyor bülbül,
Bir yanında lale, bir yanda sümbül,
Elinde menekşe bai ucunda gül
Güzeller elinde derilirim ben...

Kafdağı’na varan o tek yol sensin,
Derde derman bir el var o el sensin,
Al yanakta açan taze gül sensin
Çok narinim amma kırılırım ben...

Bu dikenler taşlar kalkacak inan,
İnanacak ceylan bana bir zaman,
Aman ey nazlı gül etme bir ferman
Ressam Halil diye sorulurum ben...

Halil Gülel
Düsseldorf / 17.10.2002