Merhaba sevgilim,
Bugün de sana yazıyorum.
Nasılsın?
Bugün hangi rengindesin?
Biliyor musun, her an seni yaşıyorum,
Hani yağmur yağar da ortaya gökkuşağı çıkar ya,
İşte öyleyim.
Bir güneş misali, sana her dönüşümde
Açığa çıkıp, rengimi buluyorum.
On an, güzelliğini yıldızlarda arıyorum.
Önce gönlüme düşüyorsun,
Sonra yokluğunla cezalandırıyorsun.
Bilmem nedendir? Her mektubunda sitem ediyorsun...
Yapma sevgilim, gönlümü kırıyorsun.
Çiçekli dallarıma zamansız don vurduruyorsun.

İsterdim ki, büyükmüş gibi görünen küçücük dünyaya,
Birlikte tepeden bakabilseydik,
Kentlerin nefes alışını hissedip,
Karanlıkla aydınlığın en orta yerine inseydik.
İnan bana dünyanın en mutlu insanı olurduk.
Hala bir şansımız kalmış mıdır dersin?

Bizi bir araya getiren anı,
Ve bizi buluşturan tesadüfü hatırla.
Hani “çekim gücü” derler ya,
İşte öyle bir şey…
Onu şimdi yaşamalıyız,
Sonrası yok, “bugün” var.
Yarınsa meçhul.


Sana iltica edeceğim sevgilim,
Yüreğinin bir köşesinde beni sakla.
Her şeyi bir anda tüketmenin değil,
Sindire sindire, içime çeke çeke,
Seni özümseyerek sevmenin hayalindeyim.
Ki, hayalini kurarken, düşlerken seni,
Ne zaman yanında olacağım?
Ne zaman kokunu alacağım?
Ne zaman deniz mavisi gözlerine yakından bakacağım ?
Ne kadar soru var…
Sorular, sorular, yine sorular…
Susmak istiyorum.
Gönlüm yine tarumar…

Sevgilim, buralarda korkarım bir başıma,
Ağlarım.
Ne olur, yalvarırım, beni kimselere bırakma…
Beni benimle de bırakma.
Al beni,
Koynunda sakla...
Tılsımlı bir şarkı gibi sar,
Sıcak gülüşlerinle ısıt,
Al kollarına, asla bırakma.

Ölümsüz aşklar, vefalı gönüllerde yaşanır.
Kaç zaman geçerse geçsin,
Ve koşullar ne olursa olsun,
Varlığın bende ömür sürecek,
Yıllanmış şarap misali,
Her gün değer kazanacak.
Şunu bil ki canımın içi,
En yüce sevgiler seninle anlamlı.
Hayatıma değer kattığın için,
Çok teşekkür ederim.




26/10/2011/...JANET KOHEN