Kader yolcusu...! sana sesleniyorum

Mutlu bir yolcu olarak bindin trene

Gözlerindeki ışıltıyı,

Yüzündeki tatlı tebessümü gördüm sen de.

Seyahatimizin henüz yedinci günü

Sanırım artık bırakacaksın beni

Kendi benliğimle, sensizliğinle başbaşa

Hiç düşündün mü giderken beni

Kalbimi çaldın gittin bu diyarlardan

Ben sensiz, sevgisiz ne yaparım

Sen bir kalp hırsızısın

Geldin, çaldın ve gidiyorsun

Arkana bakmadan, sessizce

Hayallerimiz vardı hani hatırlar mısın

Sen, ben ve uçsuz bucaksız yeşillik içinde bir vadi

Bir tarafımızda dere ve küçük küçk gölcükler

Ve suların çıkardığı o gizemli sesi dinlemiştik sessizce

Sonra, tüm görkemiyle yıllanmış kocaman bir ağaç görmüştük

Tüm sevgisini bize verecekmiş gibi

Kollarını uzatmıştı aşağıya doğru

Elinde bir piknik sepeti vardı

Üzerinde kırmızı renkli,eski zaman kabarık etekleri olan bir elbise

Hafif bir rüzgar esiyordu

Estikçe dalgalanıyor, etrafa sanki bahar kokuları saçılıyordu

Hatırlıyor musun sen bir balık tutmuştun

" Can you help me...!" diye seslenmiştin

Oltaya takılan balık çok güzeldi

Adını aşk balığı koymuştuk

Belki midemizi doyuramamıştık, ama kalbimize iyi gelmişti

Şimdi iniyorsun

Hayalimizi süslediğimiz bu kader treninden

Kalp hırsızı...! Seni çok seviyorum ve seni hiç unutmayacağım