KALDIRIMLARA SERİLMİŞ CENAZEM,
ÜSTÜME BASAN BİR SEN VARSIN.
ALIR MI RÜZGAR ÖFKEMİ BİLMEM ?
UÇMAK İSTESEMDE ÖTELERE... SEN YOKSUN.


VAR BAHARA İKİ ÜÇ AY KADARCIK,
KIŞIN SONU YOK GİBİ GÖZÜKSEDE.
ÖMRÜM MUM GİBİ, KAR GİBİ YARINLIK,
ELLERİMLE SONUMU ÇİZSEMDE.

BİR ELVEDA ŞARKISI DİLİMDE DOLANIR,
KAPATIRIM IŞIKLARI BİR AN SABAH OLSUN
VE BİRDEN KAPILAR SEMAYA AÇILIR,
GÖZLERİN KARŞILAR BENİ AMA SEN YOKSUN.

KORKULAR SARAR GECELERİMİ SIKICASINA,
HER UMUD SONU BÜYÜK HAZİNLERLE DOLU.
ÜŞÜYORUM BİR KIŞ SABAHI GİBİ SOKAKLARDA,
BİR ATEŞ ARADIĞIMSIN AMA BÜYÜK BİR KURUNTU.

ANLATMAKTASIN Kİ KENDİNCE BEN SENİ DİNLİYORUM,
BİR ÇIKMAZA GİRERCESİNE GÖNLÜME GİRSEN BİR AN.
AYLARDIR, YILLARDIR BU HASRETİ İPLE ÇEKİYORUM,
SENİN SESİNE KOŞUYORUM HER GÜN VE HER AN.

DÜŞÜYORUM UÇURUMLARA YOKLUĞA MİSALİ,
SESSİZCE ÇEKİP BAŞIMI GİDERİM BEN MEZARIMA.
SANA GÖRE UZAK BANA GÖRE YAKIN BİR DİYARA,
SENİ ÖZLER DURURUM, SEN NE KADAR "UNUTTU " SANSANDA.


GÜVEN FATSA