Bir çıbanı üç beş kişi kaşıyor,
Dostluklar piç olmuş, herkes satıyor,
Şiir de yazmasam içim kanıyor,
Tek sen anladın, beni Emmoğlu!

Kahpe dünya diyenleri hep yadırgardım,
Üstüne bir dolu şiir yazardım,
Şimdi aynı sazım, hiç çalınmazdım,
Tek sen çaldın, beni Emmoğlu!

Yoklukla savaştık biz yıllar yılı,
Üst üste saramadım yaranı,
Bilirim, ayrılık sıktı bu canı,
Tek sen mutlu ettin, beni Emmoğlu!

Sevdalar yaşadık, aklımız ermez.
Kavgalar da ettik, kimseler bilmez.
Şaşırmış bir yumruk sırtıma inmez,
Tek sen kolladın, beni Emmoğlu!

Ettiğin isyandan anladım bir bok,
Yürek denince atıldın, bende çok!
Kırk yılın başı vukaatım çok,
Tek sen koştun, bana Emmoğlu!

Elimden gelen bu, kavga edemem.
Senin o dünyana zaten giremem,
Harcama kendini, hemen gelemem,
Tek sen korkuttun, beni Emmoğlu!!!
Bir tek sen korkuttun, beni Emmoğlu!!!

(Zıtlıklar içinde yaşanan tüm dostluklara yazdım.Sağı-Solu Türk’ü-Kürt’ü değil de, adamına göre muamele eden tüm insalara...) Murathan SARI