Kaç yağmurdan kaçtıysam onca zaman,
Islandım ahmakça,
Yalnızlık boşaldı bardaktan sırılsıklam,
Üşüdüm,üstelik aklım havada.
Korkuyla karışık bir heyecan aldı gitti,
En büyük gafletim,
Gökkuşağındaydı belki.

"Birinin ikinci baharı,
Senin ilkbaharında yağmur,
Islanmışsın,
Merhaba yağmur."

Söylemiştim,
Büyük savaşların adamı değilim ben,
Sonraya dair ne varsa kayıp,
Üstüm başım yedi renk,
Aldı gitti başını gamsızlık,
Sonrası yalnızlık.

"Ancak aynı şehir uzak düşebilirmiş meğer."

Eski daha ne kadar eskiyebilir ki!
Ya da yüzyüzeyken,
Hangi hatıra girebilir kanına,
Hangi vuslat sızlatır burnunu,
Raks edebilir mi sigaranda yalnızlık.

Tüm herşeyi masal sayarsak.
En büyük kaybım yokluğun oldu.
Peri öldü,aşk bitti
Benim adım,küstüm çiçeği.

Günaydın sonbahar.
Yağmur diliyorum,elimde papatyalarım,
Çok uzakta,başka bir diyarda,
Yolun düşerse şayet,
Gökkuşağının altındayım.

İkrime Çayli