Sen Şiir Çocuk!
Beş parmağımın sessizliğinde dolaşan
Senin adına uzak ve meftun,şeref şöhret şan.

Sen Şiir Çocuk,
Adım ve adımlarım seninle sonsuzluğa ulaşır
Kulaklarımdaki ağırlığı acaba hangi boşluk taşır
içimdeki sesler sesinle kucaklaşır
Varlığını düşünmek bile Ruhumun karanlığını kaşır.

Sen Şiir Çocuk,
Acaba hangi kaldırım taşında ahın var?
Biçilmemiş kaftanlara vurgundun ama sana dar.
Hangi bedduayı örseler şimdi,
Örtü ,haya,ar
Üşüyorum,diplerimde yeni yağmış bir avuç kar

Sen Şiir Çocuk,
Şimdi şiirlerimizi hangi soğuk ısıtır
Çıkarmı dersin her mevsim,Nergis,Karanfil,Itır

Sen Şiir Çocuk
Mısralarımı boynuna astığım
Çıkarken bile semaya ,üstüne değil düşlerine bastığım
Düşlerimi düşlüyorum,kabuslarım artı yastığım
Onlar benim şiir çocuk
Her gece kendimle beraber yıldızlara astığım...

ŞEHRİN AZİZİ YRR