Bu sana son mektubum... Geldiğim gibi sessizce
giderim demiştim ya sana, o kadar sessizlik sinmedi
içime.Benden ne bırakabildim sana, ne kattım
yaşantına bilmem ama cümlelerim kalsın istedim.Ta
bi sen istersen belki yırtıp atacaksın belki de
gözünün ilişmeyeceği bir yerde saklayacaksın
bilmiyorum.Yazıyorum yine de bunlar seni seven
bir kadının cümleleri ,bunlar ayrılığı içine
sindirmeye çalışan içimdeki küçük çocukların
sözleri sadece dinle.

Gideceğimi anlamadığını biliyorum kim gideceği akşam
böylesi sarılır ki sevdiğine,kim öpücüklere boğar,
kim sözleriyle sarmalar ki.Benden başka bir deli
yapmazdı zaten.İstedim ki son gecem güzel geçsin,
ilerde hatırına düştüğümde istedim ki hüzünle anma
beni Deliydi de geç git.

Az önce parmak uçlarımda sessizce ilerleyerek balkona
çıktım, senden önce sana ait bu şehirle vedalaşmalıydım.
Bir sigara yaktım ,biliyorum bırakacağıma söz vermiştim
şu mereti ama ben sözlerimi tutamadım sevgili.Ben bana
verdiğim sözleri bile tutamadım ki ağlamayacaktım sözde
ama bak tutamadım işte.Tutunamadım....

Gözyaşlarımı silip yanına uzandım bir müddet ,o kadar
güzeldin ki uyurken yüzünde dans eden gölgeleri bile
kıskanacağım kadar güzel.Yüzünde belli belirsiz gülümseme
.Gülmek bu kadar mı yakışır bir surete. Gelsem dokunsam
dedim ,sıkıca sarılsam.Gidiyorum ,kalk beni durdur diye
sarssam yapamadım Yalpaladım

Eşyalarımı toparladım sonra ve şimdi oturmuş sana bunları
yazıyorum.Gidişime anlam veremeyeceksin belki.Sabah
uyandığında ben yerine bir kağıt parçasına sarılacaksın
.Ve bu mektubun sonuna gelene kadar anlamayacaksın.


Tökezledim işte.yapabilirim sandım.Sevgim ikimize yeter
dedim.Oysa olmazmış tek taraflı yaşanmazmış aşk..O
şarkıdaki gibi “ne sevdiğin belli ne sevmediğin”
derken yara almışım yaralanmışım.Belki yarın diye
aldanmışım kendimi aldatmışım Yarın belki derken
yarınları tükettim. Yanıldım.

Kaderim dediğim sevgili.Bir gece ansızın karşımda
bulduğum ve bir sabah yitirdiğim seni yeniden karşıma
çıkaran kaderdi öyle inandırmıştı çocuk yanım beni
işte.Yine bir guzel akşamı tanişmıştık ve yine öyle
bakakalmıştık.Ve şimdi yine soğuk bir ruzgar sabahı
çıkıyorum hayatından.Açi tekerrürden ibaret dedikleri
bu olmalı komik geliyor ama gülemiyorum

Şimdi çıkacağım bu kapıdan seni ardımda bırakacağım.Her
zaman ıkına sıkına gittiğim terminale gideceğim koşar
adım.Tüm yollara dinamitler yerleştirip her geçişimde
patlatacağım.Dönülecek yol kalmayacak sana çıkmayacak
artık yollar.Gurursuzca sana her gelişime şahitlik
etmeyecek hiç kimse.Kimse acı* bakmayacak yüzüme

Gidiyorum,arkamdan su dökemeyeceksin

Ve ben dönmeyeceğim bir daha

Ardımdan gözyaşlarıma bahane yağmurlar yağmayacak
Senin şehrin sıcak
Biliyorum Sevgili biliyorum

Yolum açık olmayacak





Hoşça kal bulup bulup yitirdiğim sevgili

Hoşça kal yüreğimdeki deli esinti

Hoşçakal zorlu sevdam

Sensizlik kolay olmayacak…