Ve başlamalıydı artık mücadelem. Ne kadar zor olsa da senden vazgeçmeliydim. Gecelerce günlerce ağladım ama başaramadım senden bir adım dahi uzaklaşamadım. Ve hep bir gün senin baskasına aşık olacağından korkarak yaşadım. Hep bu sondan kaçındım. Ve gördüm işte. Sen başkasına aşıktın. Ben sana sen ona.. hayat değil mi işte? bu aşamadan sonra bitmeliydin benim için uzaklaşmalıydım senden çıkmalıydın hayatımdan. Gözlerine baktıkça daha çok acıyordu içim. Senden nefret ediyorum diye haykırmak istiyordum gözlerine bakarak.. sonra da saatlerce omzunda hıçkıra hıçkıra ağlamak. Sürekli düşündüm beni sana çeken ne diye. Hiç bir şey bulamadım belki de bu yüzden bu kadar çok seviyordum seni. Ve gözyaşlarımla süslediğim bu yazım senin içindi.bi zamanlar mutluduk neselıydık kara perdeler sımdı ınse bıle ustume yınede o gunlerın bır hatrı vardı bende canım pahasına cektım yoklugunla verdıgın acılar tum hayatımı alt ust ettı her sevgıde bır ayrılık olsa bıle senınkısı baska ayrılık oldu sevgılı benı amansız vurusunla en hassas noktamda vurdun ve en gucsuz anımı yakalıyarak bunu yaptın dusunuyorumda sevmek bu kadarmı zor sevmenın karsılıgı bu kadar cırkınlıkmı ama yok yok sana neden kızıyorumkı bırdaha adını ısmını ve hatta anılarını bıle hatırlarsam ıste ozman ben sevmemısımdır hoşcakal dıyerek son elveda sözlerımle senı yanlız bırakıyorum yasadıgın bu sahte senaryonda.....