Koptu kopacak gibi durur dalında sararan yaprak
elveda selamıdır sanki el sallayışları
biliyor birdaha hayata gelmeyeceğini
el verip tutunduğu dal tutmaya çalışsada canından parçayı
nafile çırpınışları faydası yok çabanın
çünkü rüzgar söz dinlemez
eser hayratçasına...


Yaprak üzgün
dal kahrolur
ayrılabilirmi can cananından
ayrılır sonunda eller sonsuza kadar
düşer iki damla yaş kolların koptuğu yerden...


Umutlar birdahaki bahara kaldı derken
yürek hüzün bulutlarıyla kaplıdır
son baharın son esintileriyle avunur
uzaktan bir selam gelir
aniden ılık ılık bir şeyler akar yüreğe
usul usul,sessiz sessiz...


İşte o zaman her mevsim güzeldir gönüllerde
buz tutan bedene inat yürek ılık ılık birhoştur
kapkaranlık gecede
göz kırpan yıldızlar flörtün olur,yarin olur
dansedersin meltem rüzgarlarıyla
ayak uydurursun yağmurun ritmli ezgisine usul usul...


.................Ahmet MORAN