Uykularım ağlamaklı her gece
yastıklarım taşa dönmüş
yorganlar ısıtmıyor gittikçe faniliğini hisseden bedenimi
kuytulardan derin bir sessizlik sarıyor sesimi duyamıyorum.
her şarkıda daha da ağırlaşıyor hasretim
radyoyu kapatmak için uğraşıyorum ama
her çılgın şarkının
gittiğini yüzüme vuran nakaratları
sanki ağıtsal nağmeler gibi
aklımı kaçırmayı istedim, "raporlu deli"
ki hükümsüz kalsın suskunluklarım.
uyudum, uyudum, uyudum...
kah sana yürüdüm, kah sen geldin
yüzümde acı yoktu ne sana giderken, ne de sen gelirken
kırık aynalar karşısında duran asileşen yüzüme haykırdım,
unutmalısın, unut onu diye...
saçlarımı bile taramadım çirkin kalmak için
çünkü sen en çok onları okşamayı severdin
ve dışarıya çıktım sevdiğim
yüzüme vuran sert rüzgarla soluğumu kestin
hayat durdu sanki, sokak gürültüsüne kulaklarım tıkalı
"burdasın işte" dedim
gitmek zorunda olsanda burdasın yanımdasın
telaşlı bir yaşama sevinci doldu, sonra ufak bir gülümseme
bak uyanıyorum işte
yoksa döndün mü?