bu sabah ilk kez rüyasız uyandım güne
gördüm hatırlamıyorum belki
mavi/sizim anlayacağın sevgili


içim taştı taşacak bir nehir gibi
ruhum sanki hiç yaşamıyor yine
içine kabarmış deniz gibiyim
aşk bile kesmiyor işte



bir bardak çayı dar içtim inan
sokağa fırladım sabahın en erkenin de
botlarımı giymedim hem
ayaklarım ıslansın diye
huyumdan vazgeçmedim anlayacağın
inadım hâlâ
ay nı inat yine

günün adı bir cumartesi
hüznün ise Istanbul

çılgın gibi oynaşıyorum yağmurla
tam da en mutlu olduğum bir an da
yanı başımdan geçen o araba var ya
boydan aşağı ıslatmaz mı bir"güzelce"
kafamı çevirdim ona
bir dolu öfkeyle hem de
adam baktı yüzüme
birde güldü üstüne
tek bir cümle olsun
söyleyemedim yine


bilirsin
susarak öldürmeyi bildim hep
ondan işte

biraz sonbahar var kaldırımlarda
biraz nikotin kokan bir rüzgâr
gözlerimi kaçırıyorum yine
ellerim eylüle zaten küs
gözlerim hep ekim ya
her yanım öyle güz işte


eskimiş kaldırımlarda ağrılı bir sancı esiyor
biraz aşk artığı
biraz terkediliş tadı
kaç "cenaze" gömülmüş diye düşünüyorum bu taşlar dibine
içleniyorum işte
haya ta yine


şu köşe başındaki yalnız kedi mesela
içinde sayısız atık olan çöp konteynırı
şu ağaç gövdesi örneğin
Romeo juliet yazılı niyeyse
yabancı her şey işte
düşmüşler bir tarihe
adı talihsiz/lik diye


ince bir tebessüm yüzümde
dudak kıvırıyorum gelip geçene
Aşk kayıttan düştü düşeli
tarih yokki zaten bu tarihte



anlayacağın bu gün
yine aynı bildik ıstanbul(dun)
aynı telaş
hep aynı dün...






Humeyracaekimonbeşlerdengüncumartesi....