Geceye doğdum, gözlerimden kan akıtarak.
Ve her güneşte bin defa öldüm atesinle yanarak.
Tutmadık hiç bir dal kalmadı ardımda.
Edilmemiş hiçbir dua.
Yine de ben paramparça oldum her akşam ayazında.
Gülüşümün arkasına sakladım kara kederi.
Her acıyan göze inat gülerken,
içimde en fırtınalı denizlerde boğuldum
Kayboldum
Unufak oldum,
Seni düşündüğüm her dakika bir önceki güne döndüm.
Adım attığım her yerde aynı ayak izi
Esen her rüzgarda senin kokun
Yediğim ekmegin, içtiğim suyun bile tadı sen.
Boğazımda nefesimi kesen o düğüm
Hayatımı karartan kördüğüm
Her gece uykuna yatıp rüyamda gördüğüm
Yaşadığım
Sövdüğüm
Düşündüğüm
Öldürdüğüm
Öldüğüm.
Mutlu sonu umarak izlediğim son bölüm.
Adına ağıtlar yazdığım adam
Alnıma zorla kazidigim yalan
Kandığım
Inandığım
Yandığım
Yanıldığım
Simdi bana kalan yalnızca sükut-u hayal.
Dinlenecek hiçbir masal kalmadı.
Ve beklenecek hiçbir kahraman...
Sana uyuduğum son uyku bu.
Ertesi yeni bir umut tohumu.