5
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1270
Okunma
Birbirinin gölgesinde uyuyan ağaçlar ormanıydı dünya
her ağaç bir insan umuduydu diyerine yaslanan
ben seni çok severdim, sen onu
o bir başkasını saklardı düşlerinde
iç içe geçmiş halkalar gibiydik gölgelerde uyuyan
ondan hiç güneş sızmadı içimize.
tren camında hızla akan manzara gibi
zorunlu bir koşuydu yaşam
vakit geçmekte, insan erimekteydi zamanın kazanında
yüzde acının çizgileri
yürekte külden külçeler
s.u
5.0
100% (7)
Cevap Yaz