(yüreğindeki mezarlığa girdiğimden beri,
aşkın bütün pencerelerinde bekledim seni)
.........

Bu ben değil, bu sen değil,
Bu biz değiliz aslında
Sevebilirdin beni;
Hanımeli kokan bir aşk romanının,
Orta sayfasına yerleşmiş düşsel bir gölge,
Renkleri uçuklamış bir gökkuşağına, ekleyip renklerini;
Yeniden can verirmiş gibi...
Kalabilirdin!

Bir iç savaşın tam ortasında ben,
Kim sıksa kurşunu, bizden
Ölende bizden, öldürende...
Ne ölen dost, ne öldüren düşman
Bu ben değil, bu sen değil,
Bu biz değiliz aslında
Sevebilirdin beni;
Öldürmeden!

Sevebilirdin,
Bir iklim geçerdi içimizden, tek nefeste
Tek nefes bir ömür,
Ve kirletilmiş bir yastık,
İki baş tarafından
Sevebilirdin,
En saf, en masum günahları işlerdik,
Ve masumiyet karinesi, düşlerimiz
Kalabilirdin,
Öğretirdim sana;
Bir artı birin, nasıl bir ettiğini
Sabretsen,
Ben, ’Kız Kulesi’ olurdum,
Ve sen içimde yaşardın,
Ebediyen...

Yüreğindeki mezarlığa girdiğimden beri
Aşkın bütün pencerelerinde bekledim seni
Hepsinde buğulanmış bir umut vardı,
Benden öte..sana dair...

Ertuğrul Adem Karışan


( KELİMELERLE SEVİŞMEK KİTABINDAN )