Hiçbir görüntü yok vahşi fırtınalarda,
Yalnızca çenemi yumruklayan sert bir el,
Kaçıyorum.

Şimdi Suriyeli bir mülteciyim,
Şimdi çadıra sığınmış zavallı bir insan
Ve vur emri çıkartılmış kaçağım.
Şimdi nefes alabiliyorum, peki yarın?
Sürecek özgür bir rüzgar
Kendinden özgür ülkeye beni.
Amerika geliyor aklıma, Amerikalı olacağım,
Evim numarasız olacak, kayıtlarda mülteci evi.
Çalışacağım,kalkındıracağım ve sövüleceğim,
Sabah işine giden New York’lular gibi,
Aynı fırtına yumruklayacak çenemi,
Kumaş kokusu gelen hangara atacağım kendimi,
Ve giyeceğim ucuz işçilik gömleğini.


Bir oğlum olacak benim şimdi,
Şimdi karımın kutsal ellerinde,
Şimdi ikiside, uzaktan gelen resimde,
Mülteci kimliğim geçit vermiyor,
Yalvarsam dinlemezler bile,
‘’ geberteceklerdi seni, kurtardık işte’’ diyecekler
Hıçkırıklarını duyuyorum anamın şimdi,
Karımda bir anne,
Bense amerikalı bir işçiyim.
Kavuşacağımızı söylüyorlar
İstiyorum ki kucaklaşalım,
Koklamak,öpmek imkansız değil ki,
Şimdi okyanus rüzgar öpücüğüne hasret,
Sonbahar geldiğinde;
Gürleyecek bir ses elbet,
Ve usulca öpüşecekler yeniden.

Karayip akşamında,
İnsanlar uykusunda,
Birtek adam ayakta, o kim?
O bir işçi bedeni,
Görüyor gelişini rüzgarın,
Ve ellerini okyanusun.

Çoğalıyor umutsuzlar hatay’da,
Askerler kaş çatmış bakıyor kardeşlerine,
Aralarında bir çocuk ağlıyor,
Sesini getiriyor rüzgar bana,
Duyduğum bu ses oğlumdu,
Onlarca çocuk arasında,
İki damla süt aşkına bakar anasına,
Bakar orada çocuklar analarına.
Ey kardeşlerim duyun beni.
Topraklarımız sulanıyor kanla şimdi,
Elbet birgün döneceğiz,
Nasıl bekliyor şam bizi düşünürüm,
Ölen fakat yeniden filizlenenler bilir,
Açar yer kabuğu ağzını,
Kalkar ayağa insanlarımız,
Kanları çekilmiştir ama canlıdırlar,
Bizi topraklarımıza çağırırlar,
Zaferi duyduğumuz için koşarız,
Kimlikte amerikalı,fransız,almanız,
Fakat yürekte biz oralıyız.