Rüzgar, küçük bir çocukken büyümüs;
adam olmus gibi, firtinalar estiriyor tüm heybetiyle..
Bir koyu mavi bulasmis gecenin karanligina..
Yagmura hasret sokaklar, simdi sirilsklam..

Yapraklari uçusan agaclar var, sira sira dizilmis, simsiki tutunmuslar topraga;
dallarim bari benimle kalsin diyorlar esen rüzgara..
Bir kaç insan yuruyor kaldirimlarda;
aslinda korkmuyorum, bu telasim acelemden der gibi bakiyorlar etrafa..

Karsi evin balkonuna cikmis bir kadin var..
Elinde bir sigara; ‘’bu dumani da savur ruzgar,
icine yillanmis dertlerimi koydum,
savur goklere, dagilsin oralarda’’ diyor aglak bir suratla..

Bir de vakti bos olanlar var,
odalarinin sakinligine gömülüp pencereye çalan isligi dinliyorlar..
Zaman bunlari beraberinde götürüyorken, ben de yarini bekliyorum iste,
dünü bitirdim, bugun de bitmek uzere dercesine..