6
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1448
Okunma
_tuzuna tutunduğum bir denizdin sen.._
ebruli bir karanfil
yapraklarından
bir jale düşürdü
suya..
yaprak yandı
kanayan aksine..
an an
için için
kıvrımlarında.
gecenin
tam ortasında
ellerini
uzattı
mevsim
yine nardı
yine
nar..
bütün
kızıl taneler saçıldı
yere
her biri hardı
her biri
kıpkızıl hun..
bülbül
gülü düşlemedeyken
sabah rüzgarına
karıştı
karanfilin kıvrımlarından
dökülen küller..
öykü bitimsizdi..
an
nereye yazılmıştı
ve
nereye tutunmuştu
belli ki
eğri başlı bir hançerden
sızanla
tutuşmuştu
can..
an
can
ve
can/an
belki bir muamma
belki
bir sultan
yada basit bir öykü
kurgusu
ve
çözümü olmayan...
12/10/2011
ödemiş
Cevap Yaz