Bu sabah da uyanabildim,
Yastığım hüzne bulanmış.
Yokluğun karşımda volta atmakta
Aşk kırıntıları kesiyor ayaklarımı
Zaman kapı eşiğinde pusuda.
Bugün biraz daha karanlık odam
Güneşle bile bozmuşum arayı
Bir çiçek daha solmuş saksıda...

Hatırlar mısın?
Çıplak ayaklarla yürürken,
Siyah kaldırım taşlarında
Yıldızları kovalardık hiç yorulmadan.
Çocuk oyunlarına karışırdı gülüşlerimiz
Şimdi onları izlemekle geçiyor vakit
Baktıkça,sen düşüyorsun aklıma
Bir de yaramaz çocukluğum...

Şimdi baksam gökyüzüne,
Tutsam dokunduğun eşyalara
Her yanı mesken tutmuş sensizlik
Olsun, yine de şükrediyorum
Soluduğun dünyada nefes alabilmeme
Var olduğunu hissetmek de güzel
Seni sensizlikte sevmek de...

Yine de yaşıyorum hayatı en ucunda
Hayata ve belki de sana inat
Ayrılık dünya işi diyorum
Susuyorum ve bekliyorum...


FATİH ALBAYRAK
12.10.2011 TRB