1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
466
Okunma
eflatun yalnızlığını
bizimle paylaşırdı kır çiçekleri
gelincik kırmızısının boynunu bükerdi
papatya fallarının beyazı
sığınılırken eş anlamsız sözcüklere
hecelenirdi sözü hiçliğin
budanmazdı yaban gülleri
acıyı süzerken bir avuç çöl
dikeninde kururdu kaktüs yeşili
soğuğu ılınırdı delidüşlerin
hep aynı düşü görürdük
üç boyutlu uzaklıklarda
koskocaman bir sevda olurdu buhurdanımızda
tüterdik......
yaşarırdı iki gözün elası
hıçkırıkları çığlı ağlardı zamanın
sulardı kır çiçeklerinin
albenili sessizliğini avaz,avaz
umudu hapsederdi pandoranın kutusu
siyahı biriktirirdi eflatuna
......paylaşırdık
Demir Mutlugil
Cevap Yaz