Başı duman duman, boranlı üçbağ,
Serin serin, esen yelin, var senin.
Bağ diyorlar ama, aslında bir dağ,
Her yana uzanan, belin var senin.

Yükseiğin kayadır enginin yayla,
Ünün duyulmuştur kekikle çayla,
Seni bilmeyenler tanısın böyle,
Toz içinde kalan, yolun var senin.

Cerelinin suyu soğuk buz gibi,
İçmesen yüreğin, yanar tuz gibi,
Mazıların pelitleri muz gibi,
Keven çiçeğinden, balın var senin.

Kaşın kar yağınca her yerin soğuk,
Güneşin sönüktür, bulutlar boğuk,
Derelerin coşar olur bir oluk,
Akdenize giden, selin var senin.

Çiçeklerden eylemişsin örtünü,
Nasıl sayam böceğini börtünü,
Köyler sana yaslamıştır sırtını,
Ormanlar içinde, ilin var senin.

Etrafında çeşit çeşit bitki var,
Gezer koyun kuzu, yayılır davar,
Saymakla tükenmez daha neler var,
Kuşlar konup öten, çalın var senin.

Karaca Yakup’um bunları söyler,
Tertemiz havası ne güzel köyler,
Gider buralarda gönlünü eyler,
Sevda ateşinde külün var senin.

10.10.2011 Karaca Yakup