Bakma buralarda zevzeklik yaptığıma
Aklımda sen, fikrimde sen, zikrimde sen,
Aşımda, Şu çileli başımda,
Bağrıma bastığım kara taşımda,
Düşümde, ağlayışımda, gülüşümde,
Damarımda, iliğimde kanımda,
Herdakika, her saniye yanımda,
Sen varsın oğlum, yalnızca sen.
Bakma buralarda zevzeklik yaptığıma..


Bakma böyle deliliğe vurduğuma,
Her kesin bana ’ Ne umursamaz adamsın ’ demesine.
Dünya denen şu koskoca kafeste,
Soluduğum her nefeste, duyduğum her seste.
Altmışa dayanmış bu yorgun bedende.
Sen, yekpare ben olmuşken bende,
Varsın umursamaz desinler inanma...
Bakma böyle deliliğe vurduğuma...

Bakma yüzümün güldüğüne.
Her kesin palyaço olduğu bu dünyada,
Ben de boyadım yüzümü gözümü.
Hakiatı görüp de korkmasın kimse diye.
’Karanfil eken bilir,hasreti çeken bilir’ diyor bir türküde.
Hasret çekenin ne işi var karanfille, gülle ?
Görüyorsun ya karanfil de gül de bir maske.
Bakma yüzümün güldüğüne.

Bilen bilir..
Bir babanın ellerini semaya kaldırışını
Ve Ey Allahım diye yalvarışını.
Ey Allahım ya şifasını ver,
Ya da yanına al diye dua edişini.
Boş ver be oğlum...
Gözleri katran karası,
Kalbimin kanayan yarası Yunus’um boşver.
Bak adaşın ne diyor:
Bilmeyen ne bilsin bizi.
Bilenlere selam olsun.
Boş ver oğlum.
Bilen bilir.