midemde sancıyla uyandım düşlerimden
yitirdiğim hayaller kemanında çığlıkken
zor zamanları seçti ölüm/ sokakların
ağladım güneş yüzüme bakarken
hep bu saatler de içimde ölüm/ diriliyor
tekrar ağlatıyor gizlenmiş yalnızlıklarım


kaçma benden yalvarırım kalmadı izin
acımayan bir yan bir yan ki
defalarca neşterlendi
dikiş tutmuyor sarmaladıklarım
uzaklaşma benden usandım bittim
ellerimde bizim sandıklarım....


içimi büyüleyen zahmetsiz hayallerim misin ?
yalnızca.
kollarımda hiç iyi olmayacak bir hasta mı ?
sabahlara geç kalmış dünün hayaliyle beslenen
uzayıp kısalan ömre inat
delice sevmeye devam eden inatçı
belki de artık korkak bir çocuk
başını yorganıyla okşayan
yastığına gözlerini gömen
yetim bir aşk mı ?

kıpırdama ne olur...
göğsümden düşmene izin veremem çünkü bu aşk sadece benim...