İçimi acıtıyor bu günlerde, zaman,
Dağlıyor yüreğimi , her an...



Konuşuyor tutuklular,mahkûmlar,
Üstlerine üstlerine gelen
Soğuk,taş duvarlarla.
Beklerken bitmeyen umutlarla,
Tutukluluklarının ,mahkûmiyetlerinin sonunu.
Koğuşlardır yuvaları, bahçeleri,
Özlemlerini yeşerttikleri.
Koğuş duvarlarıdır,
Çoğu zaman dertleştikleri.


Koskoca yüreklerine
Bağlanmıştır yaşamın bir ucu.
Diğer ucu , umutlarına,
Bir kuş kanadında...




Bir romandır koğuştaki yaşam,
Bir şiirdir,bir acı öyküdür,
Hücredeki her an.
Büyür de büyür,Güneşe özlem,
Temiz havaya,
Soluyabilecekleri.




Bıksa da kimi,içerdeki yaşamdan,
Umut olur,YAŞAM SAVAŞÇILARI,
Besledikleri ümitleriyle,
Geleceğe dair.
Ki onlardır,Güneşe uzanan,
Özgürlüğe düşleri bitmeyen.
Yılmayan...



Siz,tutuklu suçsuzlar!
Siz, tutuklu aydınlarım!
Özlediniz ,kuş seslerini,baharları,
Özlediniz ,denizi,yazları,
Özlediniz özgürce yaşamı,
Yüreklerinizde büyüttüğünüz
Çiçekleri...



Bilesiniz,
Girdaplardayım ben de,
Bir tutuklu olmuşum
Dışarıda.
Puslandı Güneş’im,
Tutuldu Ay’ım.
Yok,kalmadı güvenilecek kimse.
Konuşurum denizle,kuşlarla,
Konuşurum düşüncelerimle...
Yazarım haksızlıkları,eşitsizliği,
Yazarım yoksulluğu, çaresizliği.



Yazarım özgürlüğü, barışı,
Özlemleri...



Durmuyor zaman.
Bir sarmaşık kaos içindeyim,
Sormayın.
Gelmeyin dünyama,
Varmayın yanıma !
Özledim barışı,
Özledim özgürlüğü,
Özledim,
Kuş sesleriyle baharları.



İmgeler yarattım,akışında zamanın,
Şiirlerimde,
Her makamdan şarkısını,

Yaşamanın...



NUR BENLİOĞLU GÜRSEL // İZMİR - 07 .10 . 2011