0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1582
Okunma

İnsanın ten rengine yaklaşıyor rengi
Güneşin ,batacağı sırada...
Belki o yüzden
Bir insan gibi hüzünlü gökyüzü
O saatlerde un ufak oluyor
Bütün, adını verdiğimiz şeyler
Taze taze ufalanıyor
Gökyüzününe yıldız gibi yapışıyor
Cam kenarında yolculuk ediyoruz
Yanımızda, sokak lambaları uzaklaşıyor
Bir kalabalığın neslini tüketirken
Nesilden nesile büyütüyoruz yalnızlığı
Kaan T.