Şu anda televizyonda bir film başladı; adı telefon kulübesi,
Seyretmeyecektim ama New York’ta geçiyor, daha da ötesi,
Adam caddede yürürken telefonla iş konuşmaları yapıyor ve,
Yanında da santralı yürüyor, hem telefon bağlıyor ve hem de…

Yürüyen iş yeri gibi bunlar, ister istemez devamını merak ettim,
Bir süre burada kaldım, aslında hemen kanal değiştirecektim,
Yine de değiştirebilirim, vaktim o kadar da değersiz değildir,
Desem de bana inanmayın, tembel olsam da vakit nakittir…

Amerikalılar tuhaf insanlar, dünyanın her yerinden yola çıkıp,
O kıtaya gelmiş ataları, Kızılderilileri de sayacak olursak durup,
Düşünmemiz gerekir, bunlar tuhaflar ama bir o kadar da bence,
Onlara güvenmemek gerekir, Kızılderililer yok edildiğine göre…

Tuhaflıklar da katıldı olay örgüsüne, oysa sadelikten yanayım,
Az daha bekleyecek olursam depresyonum artacak, ayrılayım,
Anladım ki böylesi tuhaflıklar bana göre değil, işime bakayım,
Önce bu şiiri ekleyip arkasından da dosyalarımda dolaşayım…