hey aklıma gelişin ...
ne zarif bir intiharsın sen böyle .
her öldürdüğünde başımı okşarsın.
ve yıkayıp pudraladığın yüzümle uyanırım sabahları yine yaşarmış kadar görünmeye çabalamam
çaban
bir israf
bak gördün mü?
ısmarlamak felakettir...

...

koyu gölgesiydi bu bulut korktuğun oysa bu dünya ya ait
sadece senin dediğin anladığın bir süreye yaslanıp suçladığın yaşlanma borcuna değer başka şeyler de var tabi ki
mesela
sıradan bir çocuğun diş izinden çarpık bir elmaya
ona tanık yol izi gibi
masal dediğim gizemli patikaları vardı.hatırla
zaman içine mektup
zaman dışından dualar
deriye yazılmış yolculuklar.çünkü ulaşmak kutsalıktı...
sonra elmayı ısırdılar
ve hiç çürütmediler kullaklarının arkasında
bıraktılar özletmeyi çabalamayı yolları kırdılar
mesafenin canını yandı patikanın yalnızlığı kaldı şiirlere anlatım bozukluğu
bırakılan bir haritasına kimse inanmaz diyerekten bir patikanın darlığına bilerekten hayaliterüne yatkın
haritasanır merakla aynı seyircisi yüzünden
bir sürü endişe kavuşulabilir beraber kalabalık
yüze bakma tavlama merasim i
hep ısırılmış elma sebebiydi çine kadar varmalar
ademin işlediği günah yüzümüze vuruldu yüz yüze bakma suçuydu
alışılmazlık bu yüzden bile bir gösteri dağarcığımız gizeme hala meraklı mı değil mi?
ve hala
bu yüzden yüzülüyor derimiz maskeye ihtiyaç var..denildiğinde
saklanın demek suçtu seddinizde saydamlık daha zarif çıplak haberci
elbette farkedilme isteği ne unutkan ayna tırnak üzünç tükürükleri

ama elmayı ısırdın işte...

ben güvercin uçurmayı denerim artık
asvaltı geçip şöyle bir patika bir kenara işte uzanarım
kabul ederseler beni
toprak
elim yüzümü kirletsin şöyle arınayıp şehirde yaşamak suçundan
ve yüz yüze bakıp
yarın sabah hiç
utanmadan ve nereye gittiğimize şaşırmadan
faturasız

o bana labirent
ben ona patika
değip...

gökten bir daha ki dilencimizin sırası geldiğinde
ne cam ne kasa ne ekran

yerine

ısırlmamış bir elma düşsün
yeter ki
Hikmet der tanışırız...