3
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1009
Okunma
Yaşlandı bu şehir
Sorsanız bilmez
Ağaçlarının, kuşlarının sayısını
Bilmez, her güz
Kaç veda yaşadığını.
Yorgun çocuklarının sesine
Dar kapılardan sızıyor kimsesizlik
En kalabalık meydanlarında çınlıyor
Sessizlik.
Binalar da suskun, çiçeksiz
Karanlığa açık pencereler
Ayrı odalarda sağır ve dilsiz
Yalnızlığın gizlendiği evler.
Gücü tükendi bu şehrin
Ölüm soluğu eksoz dumanları
Artık o da umursamıyor
Kaldırımların ezdiği
Geçip giden hayatları
Yaşlandı bu şehir de
Benimle…
5.0
100% (3)
Cevap Yaz
