9
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1085
Okunma
Şâir kesiliverdi ele alan kalemi
Karalayıp durdular kuralları yok sayıp
Sevgiliye feryatla inlettiler âlemi
Birşey yaptık sandılar aşkı ortaya yayıp
Karşılığa binâen bolca yorum yazarak
Diri diri gömdüler şiire sin kazarak
Şâir’im demedim hâ! O sıfat bana ırak
Ben ki yolun başında yeni yetme bir çırak
Bâzen içimden bir ses, diyor; ’kalemi bırak’
’Okuyucu oluver sen de yazmaktan cayıp’
Lâkin düşünmek bile bana acı veriyor
Âdetâ bedenimi bir çarmıha geriyor
Duyarlı bir insanım, diyemem: ’boşver, aman’
Pek hoşuma gitmiyor, zîra gidişât yaman
Ne eserler okudum ben burada bir zaman
Nerde iyi şâirler, şiirler neden kayıp?
Gerçektir yazdıklarım, yalan ulamıyorum
Bâzı gün okuyacak şiir bulamıyorum
İhânetin ateşten gömleğini giyemem
Defter gönlümde tektir ben hakkını yiyemem
’Şimdi ne şiir kaldı ne de şâir’ diyemem
Böyle birşey söylersem etmiş olurum ayıp
Amma lâkin sormadan duramıyorum, niye?
’Acabâ neden bunca kan kaybettik ki?’ diye
/Buradan başka yerde yazmıyorum bilinsin
Kötü niyetim varsa ciğerlerim dilinsin/
.
5.0
100% (10)