Şiir dostu sayfama,
Alaka kat, ilgi kat.
Gel de, gönül tayfama,
Gönlünden bir bezgi kat.

Saygı, selam hep var da,
Samimiyet firar da..
Kusur etme ikrarda,
Birazcıkta sevgi kat.

Rast gele örnek alın,
Bütün yorumlar yalın,
Önemi yok masalın,
Adabından bilgi kat.

Bırak taklit işini,
Hissettir gelişini,
Biraz sıkta dişini,
Kendinden bir çizgi kat.

Şair değilsen bile,
Dönme susuz sebil’e,
Bu da geçer makbule,
İçinden bir ezgi kat.

Düş’ün, örekesine;
Şuur, terekesine;
İdrak, melekesine;
Feraset kat, sezgi kat.

Durma öyle boşuna,
Kaçma safın dışına,
Bu gönül savaşına,
Sen de birkaç dingi kat,

Yol tutan dağlar aşar,
Boş duran yoldan şaşar,
Sen de bir şeyler başar,
İkbaline yengi kat.

Yayla buna müsait,
Göç’ün de olsun sait..
Ne varsa dem’e ait,
Vadiye bir çergi kat.

Sonraya erteleme,
Hemen sarıl kaleme,
Şu üç günlük aleme,
Edebi bir bengi kat.

YAŞ der; dostum yaz be, yaz!
Tez biter bu pembe yaz..
Fark etmez siyah, beyaz,
İstediğin rengi kat.

03.10.2011

Mehmet YAŞ
Şair / Söz yazarı

ŞİİR DE KULLANILAN BAZI KELİMELERİN ANLAMI
Tayfa: Aynı işi yapan topluluk.
Bezgi: Süs, bezek.
Dingi: Bir çifte kürekli küçük patalya. Savaş teknesi
Yengi: Yenmek işi, utku, zafer, galibiyet, galebe.
Çergi: göçebe çadırı.
Bengi: Sonu olmayan, hep kalacak olan, ölümsüz, ebedî.