gözlerimi açarken az önce içim öyle acıyorduki , koca bir boşluktu yüreğimdeki yokluklar. karanlıkların kapladığı yollarda kaybolmuşumm , artık nefes almak güçç , yaşamak anlamsız, görüpte farkedemediğim herşey dipsiz bir uçurumdan ibaretmiş! ben uçurumdan ümitsizce düşüyorum!! şimdi benden herkes çok uzaktaa sevginin ve umudun bittiği yerde , senin bitip sensizliğin başladığı yerde!!! yaa benim hayatım karanlık ve bu yüzdenn göremiyorum karanlıkta kaybolan aydınlık yüzünü ! offfsszzz ... git gide herkess yok oluyorr yüreğimdee yoksa yok olan benmiyim !!! yüreğim bilmiyor ne hissettiğimi elveda diyip çekip gidişimin geleceği günün sebebini soramıyorum kimseler... hasret rüzgarıyla ürperiyor içim, özlemin sel olup akıyor yüreğimde !!! dudaklarımda hep bir mühür söyleyemiyorum soranlara gözyaşlarımın nedenini... şimdi sokaklarda başı boş esen rüzgarlar gibi sessiz ve durgunum , keşke o rüzgarların getirdiği sıkıntıyı hiç duymasam , hep mutlu duygularla dolaşsam , kalbimin içinde ağırlığı alıp götürse rüzgarlar. hafiflesem ! acıyla çarpsama yüreğim!! artık susuyorum çünkü bazı şeyler için geç biliyorum !!! ....
Mutluluğum, göç eden bir kırlangıcın kanadında çok uzaklara gitti. Dönmesini bekleyemeyecek kadar yorgunum. Eğer bir gün dönerse tek umudum, gerçekten sevenlere miras kalsın mutluluğum...