Bir an yaşımı sıfırladım bu gece
Ve döndüm o çocukluk yıllarıma…

Bizde bir bebektik
Çocuktuk
Koşuşturduk boş sokaklarda
Şimdilerde sokaklar kötülüklere mesken olmuş
Nedensiz anlaşılmadık bir kargaşa
Çocuk seslerinin yerini almış bir uğultu
O neşe yok, şakrak yok kaldırımlarda

Onlar mı mutlu biz mi mutluyduk çözemediğim
Biz özgürdük, onlar gelişmişliğe tutsak oldular
Lastik toplarımız vardı,
Sapanlarımız vardı,
Ve kendi imalatımız telden arabalar
Oyun bizdik
Biz oynardık mutluyduk
Döndü çarklar
O çarkların arasında kaybolduk

Çocuk bu tabi ki oynayacaklar
Yine oynuyor çocuk
Yine koşuşturuyorlar
Bir fark var ki arada bariz
Şimdiki oyuncaklar konuşuyorlar

Hatırlıyorum
Yamalıydı pantolonumuz hırkamız
Çoğu zaman delinirdi yırtılırdı ayakkabımız
Şemsiyemiz yok ıslanırdı sırtımız
Üşüsek de içimiz sımsıcaktı, mutluyduk

Kedilerimiz vardı pamuk gibi post
Köpeklerimiz vardı nice dosttan dost
Ay’ımız vardı
Yıldızlarımız vardı karanlıklarda
Şimdi hepsi kayboldu şehrin ışıklarında

Anamızın acı sözü şerbetti
Babamızın fiskesinde gül bitti
Bayramları iple çeker beklerdik
Ah birde çocuk kalabilseydik

Bizde bir çocuktuk yokluk içinde
Bizde bir çocuktuk, ama mutluyduk…

Mustafa bertan