37
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
2905
Okunma

Hayatım baharda hazana döndü
Kuruyup, döküldüm vaktinden erken;
Gönlümün ateşi yanmadan söndü
Sevdadan söküldüm, vaktinden erken.
Yüreğim isyanda, zârdan yetimim
Yokluğun içinde vardan yetimim
Babadan, gardaştan, yârdan yetimim
Eğildim, büküldüm vaktinden erken.
Hasret fırtınası esmiş özüme
Dostlarım el olmuş küsmüş sözüme,
Felek zulüm için kesmiş gözüne
Feleğe vekildim vaktinden erken.
Ne dizde hâl kaldı, ne gözde ferim
Dünyaya kahırmış çileymiş yerim
Çekerim her yükü kaderim derim
Hep derde ekildim vaktinden erken.
Kederi gönlüme bağlıyorum ben
Âhımla sinemi dağlıyorum ben
Ölmüşüm, hâlime ağlıyorum ben
Dünyadan çekildim vaktinden erken.
05 OCAK 2010
Dostlardan
Sevdanın gönüle akışlarında
Cananın o güzel kokuşlarında
Bir ela gözlünün bakışlarında
Ateşle yakıldım vaktinden erken......ASIKLUZUMSUZ
demde duru bir su iken bulandım
boğazım da pis lokmayla dolandım
yüreğin batışın da çıkınlandım
kurak toprak oldum vaktinden erken......AZAP
Anarım adını,hep hüsnü zanla
Sevmişim, aşığım,bitmişim anla
Ölmekse diyetim, öderim canla
Dünyaya gelmişim,vaktinden erken..... İLK VE SON
5.0
100% (29)