Uykusuz geçen bir gecenin ardından
Mutsuz bir sabaha daha başladık şimdi.
Nedendir pek bu isteksizlik, sıkıcılık
Herhangi bir uzvumuz mu eksik vücudumuzda?
Yada giyeceğimiz, yiyeceğimiz?
Sıcak bir yatağımız mı yok?
Her saniye dehşet verici bir gürültüyle korkup yerimizde sıçrıyormuyuz?
Her uyanuışımızda sevdiklerimizden hayata gözlerini kapayanlar mı oluyor?
Geceleri üşüdüğümüzde bizi saracak bir yorgana
Yada canamı muhtacız?
Her geçen gün zayıfmı düşüyor bedenimiz?
Hastalığımız mı var dermansız olan yada ilacını bulamadığımız?
Çocuklarımız hep ağlıyormu açlıktan uyumadığı zamanlar dışında?
İçecek suyumuzda tarif edemedğimiz bir koku bir tat bir renkmi var?
HAYIR!!! Peki neden böyleyiz biz?
En ufak sıkıntıda neden benim başıma bu dert geldi diye yakınıyoruz?
Şükürsüzüz...
Sahip olduklarımızın değerininb farkında değiliz
Düşünelim bir kez daha
Bir daha sabah olduğunda mutsuz mu başlamalıyız yeni güne?
Yoksa umutla huzurla mutlulukla mı?