cellat hüneri vardı ellerinizde
bıraktık ellerinizi

caddelerimize ters düştü isimleriniz
yüzünüz karanlıktan daha kara
kansızlığınız atadan kalma

yapacak başka işiniz yok
sığınamadığınız limanları kirletin
dengede tutmak için dengesiz düşüncelerinizi
hayvansal coşkuların mürekkebiyle
bir haysiyetsizlik daha düşürün güncelerinize

her yalan
bir talan
bir bencillik serüveni
varın bir hikaye daha uydurun
neresi beyazsa orayı karartın

varın başarı sayın bunu
bölük pörçük olduğunu bilmeden onurunuzun

sıyırıp canınızdan atmayın en kötü yanınızı
bırakmayın atlarınızın sıcak dizginlerini
namertlik büyütüp mertlik küçültün
dillerde bir gölge gibi sayılırken

varın insan sayın kendinizi
bölük pörçük olduğunu bilmeden insanlığınızın

öfkesi yok sanmayın kapalı ağızlarımızın
bir isim bulamadık çürüyen kimliğinize
gördük ki
düş yanılsamalarında
yitirmişsiniz insan olana inancınızı

kara yüzünüzle çıkıp yeraltından yüklenirken kaktüslerin suretini
ve yemsiz kalmış aç hayvanlar gibi böğürüp meleşirken
ağzınızdan sarkan iğrençliğinizle
yaktınız şiddetin fitilini

ne yağan yağmurlar
ne de karıştırdığınız çamurlar örtemez suçlarınızı

boz muydu
bulanık mıydı renginiz
şanınız çelenklerin üzerinde yinelenirken
özgür kıldığınız yaftalanan hainliğinizle
ve onanmamış kanatlarınızın sesiyle

varın yüzün kendi içinizde
bölük pörçük olduğunu bilmeden görüntülerinizin

Müsadenizle