Yar olmadan, ziynet dolsa, sarayıma, tahtıma,
Evrenleşen deli gönlüm, daralıyor yinede.
Gökten vuslat, yağsa bile, hicran düşer bahtıma,
Bir lahzalık mesafeyi, aralıyor yinede.

Firar edip, ondan ona, aralıksız kaçsam da,
Her kapıyı yüreğimle, sonuna dek açsam da,
Sırdaş bilip, her varımı, kırıp döküp, saçsam da,
El âleme, yüzümüzü, karalıyor yinede.

Aklım fikrim, dost yolunda, gitmeye hep özense,
Umutlarım sönmese, de, ışıklarla bezense,
Sebebini bilmiyorum, nerden, nasıl, nedense?
İçimdeki sessiz çığlık, zâr alıyor yinede.

O Rahmandır, o rahimdir, ulûhiyet şanında,
Köle idim, kulu oldum, uydusuyum yanında,
Şefkat eli uzanıp ta, okşuyorken anında,
Pençe vurup, yüreğimi, paralıyor yinede.

Küçüldükçe küçülüyor, mezar oldu cihanım,
Kimse bilmez ahvalimi, tüm gözlerden nihanım,
Benden çıkıp, yalnız ona, adansa da şu canım,
Bir kıvılcım çakar çakmaz, har alıyor yinede.

Kırılırsam, incinirsem, gel diyerek el eyler,
Korkak, ürkek yaklaşınca, aklım alır deneyler,
Narda yakar, var bırakmaz, bedenimi kül eyler,
Külden, gönül sermayemi, yar alıyor yinede.

Nadiren de, ara sıra, sever amma sevişmez,
Mihnet ile sıkıştırır, imdadıma erişmez,
Değirmende öğütür de, zerre olsam değişmez,
Sevgilinin sitemleri, yaralıyor yinede.

26.09.2011…Mustafa Yaralı